Հայոց ցեղասպանությունն այսօրվա իրողության մեջ հավելյալ արդիականություն է ստացել, քանի որ 2 տարի առաջ մենք տեսանք այդ ցեղասպանության իրական շարունակությունն Արցախում, Ծիծեռնակաբերդում հայտարարել է «Հայաքվե» քաղաքացիական նախաձեռնության համակարգող Ավետիք Չալաբյանը։
«Մենք տեսանք, թե ինչպես նույն ցեղասպան պետությունների՝ Թուրքիայի և Ադրբեջանի կողմից տեղի ունեցավ Արցախի բռնազավթում և նրա բնիկ, հայ բնակչության համատարած տեղահանություն: Ընդ որում՝ այն մտայնությամբ, որ դա այդպես էլ պետք է լիներ, որ դա է հարցի վերջնական լուծումը, և որ հայ ժողովուրդն ավելիին հավակնելու իրավունք չունի։ Դա այդպես չէ, Արցախի հարցը փակված չէ, ինչպես փակված չէ Ցեղասպանության հարցը»,- նշել է նա:
Չալաբյանի խոսքով՝ այստեղ գտնվելը վերահաստատում է իրենց կամքն ու վճռականությունը ոչ միայն Հայոց ցեղասպանության միջազգային ճանաչմանը հասնելու, այլև նրա համապարփակ և համատարած դատապարտմանը հասնելու, արդարության վերականգնման գործում։
«Այստեղ ենք վերահաստատելու մեր վճռականությունը, որ պայքարը շարունակվում է, և պայքարը շարունակվում է ոչ միայն զուտ ճանաչման համար։ Պայքարը շարունակվում է արդարության հաստատման համար, մեր իրավունքների վերականգնման համար, որովհետև ոտնահարվել են մեզանից յուրաքանչյուրի իրավունքները, բոլոր ներկաների իրավունքները, այս հողի վրա ապրող և ամբողջ աշխարհում սփռված հայ ժողովրդի իրավունքները»,- ասել է նա:
Չալաբյանը հիշեցրել է երկու տարի առաջ իրենց կողմից ԱԺ ներկայացված օրենքի նախագիծը, որով քրեականացում էր նախատեսվում Արցախի անկախությունից և Հայոց ցեղասպանության միջազգային ճանաչումից հրաժարվելու համար։
«Վաղ թե ուշ այդ գործողությունները կքրեականացվեն և բոլոր նրանք, որոնք այդ գործողությունները իրականացրել են, քրեական պատժի կենթարկվեն»,- հավելել է նա:
Նրա խոսքով՝ Հայաստանը բոլոր հարևանների հետ պետք է ունենա հարաբերություններ, բայց եթե Թուրքիան, որպես ցեղասպան պետության իրավաժառանգորդ, չի ընդունում ցեղասպանության փաստը, իրականացնում է ժխտման քաղաքականություն, շրջափակման է ենթարկում Հայաստանը։
«Թուրքիան նաև աջակցել է Արցախի օկուպացիային և բռնազավթմանը, շարունակում է ցեղասպան քաղաքականությունը նաև այլ ժողովուրդների հանդեպ, որոնք ապրել են նախկին Օսմանյան կայսրության տարածքում, ապա մեզ պետք է հարց տանք՝ արդյոք պատրա՞ստ ենք այդ հարաբերություններին ոչ միայն մեր անցյալը, այլ ապագան ուրանալու գնով»,- ընդգծել է Չալաբյանը։
Նա հավելել է, որ Թուրքիային «սիրաշահելու» ցանկացած փորձ բերելու է բանակցային դիրքերի, ընդհանուր դիմադրողականության և դիմակայության թուլացմանը և որպես հետևանք՝ «հնարավորություն ենք տալու Թուրքիային կա՛մ պարտադրել մեզ այնպիսի պայմաններ, որի արդյունքում ստիպված ենք հեռանալ մեր երկրից, կա՛մ ենթարկվել Թուրքիայի կողմից նոր ցեղասպանության»։
«Թուրքիայի այսօրվա վարքագիծը ևս մեկ անգամ հավաստում է, որ Թուրքիայի հետ չի կարելի փորձել միակողմանի հարաբերություն բարելավել։ Այդ գործընթացը պետք է լինի երկկողմանի, իսկ երկկողմանիության կարևորագույն գործոնը պետք է լինի Թուրքիայի կողմից ցեղասպանության ճանաչումը և դատապարտումը»,- եզրափակել է նա:
Ապրիլի 24-ին լրանում է Օսմանյան կայսրության կողմից 1915 թվականին հայերի նկատմամբ իրականացված Ցեղասպանության 110-րդ տարելիցը։ Աշխարհասփյուռ հայությունը ոգեկոչման միջոցառումներով կհիշի 1,5 միլիոն անմեղ զոհերի հիշատակը։ Հայոց ցեղասպանությունը պաշտոնապես ճանաչել է 34 պետություն, ավելի քան 70 կազմակերպություն։ 110 տարի անց Թուրքիան շարունակում է ժխտել Մեծ եղեռնի իրողությունը և պայքարում է Ցեղասպանության միջազգային ճանաչման դեմ՝ նենգափոխելով պատմությունը։
Մարտին Հայաստանի վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը թուրքական լրատվամիջոցներին տված հարցազրույցում հայտարարել էր, որ Հայոց ցեղասպանության միջազգային ճանաչումը պաշտոնական Երևանի արտաքին քաղաքական առաջնահերթություններից չէ։
