Հայաստանի խորհրդարանական պատվիրակությունը «Իմ քայլը» խմբակցության պատգամավոր Լիլիթ Մակունցի գլխավորությամբ գտնվում էր Միացյալ Նահանգներում։
Հատկապես ուշադրության է արժանի ամերիկացի գործընկերների հետ հայ խորհրդարանականների հանդիպման ժամանակ հնչեցված հետևյալ արտահայտությունը․ ««Թավշյա հեղափոխությունից» հետո պաշտոնական Վաշինգտոնի և Երևանի միջև երկկողմ հարաբերությունները ռազմավարական մակարդակի բարձրացնելու որոշումը պետք է լրացվի գործնական բովանդակությամբ: Ընդգծվել է նաև այն, որ Հայաստան-ԱՄՆ բարեկամական խումբը նախաձեռնում է Հայաստանին ԱՄՆ-ի աջակցության ակտի ընդունման գործընթացը։ Այն նոր մակարդակի կբարձրացնի երկկողմ հարաբերությունները։
Եթե խոսենք հայ-ամերիկյան հարաբերությունների ներկայիս մակարդակի մասին, ապա կարելի է արձանագրել, որ դրանք շատ ցածր մակարդակի վրա են գտնվում։ Ուստի դժվար թե այսօր տեղին լինի հայտարարել «երկկողմ հարաբերությունները ռազմավարական մակարդակի բարձրացնելու մասին»։
Հայաստանում տեղի ունեցած իշխանափոխությունից անցել է մեկուկես տարի. վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանն ու արտգործնախարար Զոհրաբ Մնացականյանը էլ չենք խոսում տարբեր մակարդակի հայկական խորհրդարանական պատվիրակությունների մասին, այդպես էլ չեն հանդիպել վաշինգտոնյան վարչակազմի բարձրաստիճան ներկայացուցիչների հետ։
Եվ դա, սկզբունքորեն, բնական է, քանի որ տարբեր երկրների ղեկավարների ցանկացած հանդիպում պետք է ինչ-որ նշանակություն ունենա։ Եթե ավելի հստակ ասենք, ապա այն պետք է բխի երկկողմ հարաբերությունների հստակ տրամաբանությունից ու օրակարգից․ այս պարագայում՝ հայ-ամերիկյան։
Իսկ դրանք, ինչպես հայտնի է, մինչ օրս չկան։ Սա այնքան էլ բնական չի թվում, հաշվի առնելով այն հանգամանքը, որ ԱՄՆ-ում գոյություն ունի բավականին կազմակերպված և ազդեցիկ հայ համայնք, իսկ Կոնգրեսում գործում է ուժեղ և ակտիվ հայկական լոբբի։
Միացյալ Նահանգների պարագայում հայտնի է, որ երկրի արտաքին քաղաքականության պատասխանատուն հենց նախագահի վարչակազմն է։ Դոնալդ Թրամփի նախագահության շրջանում Հարավային Կովկասը, այդ թվում ՝ Հայաստանը, Վաշինգտոնի արտաքին քաղաքականության առաջնահերթությունների թվում չէ։ Բացի այդ, Հայաստանը շարունակում է մնալ Ռուսաստանի ռազմավարական դաշնակիցը և բարեկամական հարաբերություններ ունի հարևան Իրանի հետ, ինչն ակնհայտորեն դուր չի գալիս ԱՄՆ-ին:
Նման իրավիճակում Երևանն ինքը պետք է առաջարկի հայ-ամերիկյան հարաբերությունների իր օրակարգը, դա լինի քաղաքականությանը թե տնտեսությանը։ Դա ևս չի իրականացվում։
Այս համատեքստում Երևանը պետք է Վաշինգտոնից ակնկալի գոնե առկա աշխարհաքաղաքական իրողությունների ըմբռնում։ Այսինքն, այն, որ Հայաստանն այսօր իրական այլընտրանք չունի Մոսկվային և Թեհրանին։ Դատելով ամենից՝ ԱՄՆ-ի կողմից նման ըմբռնում դեռ կա։ Առայժմ…
