Հունական խոշորագույն թերթերից մեկը՝ «Վիման», հրապարակել է հայազգի հույն տնտեսագետ Տիգրան Ղալումյանի ծավալուն հոդվածը Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև կնքված խաղաղության պայմանագրի մասին։ Ղալումյանը նշել է, որ միջազգային հանրությունը քաղաքավարի հետաքրքրությամբ է ընդունել խաղաղության պայմանագիրը, բայց, միևնույն ժամանակ, «ցույց է տվել նվազագույն ակտիվություն» այն աջակցելու հարցում։
Սակայն, հոդվածի հեղինակի խոսքով, այս պայմանագիրը շատ ավելին է, քան պարզապես երկկողմ համաձայնագիր երկու հետխորհրդային պետությունների միջև։
«Հայաստանի խաղաղության նախաձեռնությունը լակմուսի թուղթ է Հարավային Կովկասում դիվանագիտության, ժողովրդավարության և կայունության ապագայի համար, մի տարածաշրջան, որը հաճախ անտեսվում է, բայց կարող է կարևոր նշանակություն ունենալ Եվրոպայի ռազմավարական շահերի տեսանկյունից»,- գրել է հեղինակը։
Նրա գնահատմամբ՝ այս առաջարկով Հայաստանը համարձակ խաղադրույք է կատարել. դիվանագիտությունը կարող է հաջողության հասնել այնտեղ, որտեղ պատերազմը ձախողվել է, իսկ պատմական դժգոհությունները, այդ թվում՝ Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտության թողած խորը վերքերը, կարող են տեղը զիջել ապագա համակեցությանը։
«Սա միամիտ երազանք չէ, այլ ռազմավարական անհրաժեշտություն»,- ընդգծել է Ղալումյանը։
Մարտի 13-ին Ադրբեջանի ԱԳՆ-ն հայտարարել էր Երևանի և Բաքվի միջև խաղաղության պայմանագրի տեքստի շուրջ բանակցությունների ավարտի մասին՝ հայկական կողմի վերջին երկու կետերի վերաբերյալ Բաքվի առաջարկներն ընդունելուց հետո։ Հայաստանի ԱԳՆ-ն հաստատել էր լուրը և հայտարարել, որ Երևանը պատրաստ է Բաքվի հետ քննարկել համաձայնագրի ստորագրման ժամկետները և վայրը։
Փաշինյանը մանրամասնել էր Երևանի և Բաքվի միջև խաղաղության պայմանագրի երկու կետերի բովանդակությունը և հաստատել, որ հարցերը վերաբերում էին հայ-ադրբեջանական սահմանին երրորդ երկրների ներկայացուցիչների բացակայության դրույթին, ինչպես նաև միջազգային դատարաններում հայցերը հետ կանչելու խնդրին։ Մարտի 13-ին Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևը հայտարարել էր, որ Բաքվի վստահության մակարդակը Հայաստանի նկատմամբ «մոտ է զրոյին»։
