Արցախյան «Նախշուն բաջի», երգչուհի, պարուհի,ՀԽՍՀ ժողովրդական արտիստ Արև Բաղդասարյանին շատերը գիտեն:
Նրան սիրում էին ոչ միայն Արցախում և Հայաստանում, այլև՝ արտերկրում: Խորհրդային տարիներին քչերը կարող էին իրենց թույլ տալ հանդես գալ երկրի սահմանից դուրս, բայց դա նրան հաջողվեց: Նա ելույթներ է ունեցել՝ Կանադայում, Չինաստանում, Վիետնամում, Ինդոնեզիայում, Մյանմայում, Ֆրանսիայում, Բելգիայում, Լյուքսեմբուրգում, Հնդկաստանում, Նեպալում, Պակիստանում, Եգիպտոսում, Լիբանանում(Բեյրութ) և շատ ու շատ այլ երկրներում:
Արև Բաղդասարյանը ծնվել է 1913 թվականի, ապրիլի 2-ին Շուշիում:
Ավարտել է Բաքվի տնտեսագիտական ինստիտուտը։
Կրթությունը շարունակել է Բաքվի պարարվեստի ուսումնարանում և այն ավարտել 1940 թվականին: 1937-1941 թթ. հանդես է եկել Ադրբեջանական ԽՍՀ երգի-պարի անսամբլում։
Մոսկվայում 1938 թվականին, հայ մեծանուն բանաստեղծ Ավետիք Իսահակյանը արցախցի արտիստուհուն խորհուրդ տվեց տեղափոխվել Հայաստան և այնտեղ շարունակել իր կարիերան:
Հետևելով վերջինիս խորհրդին Արև Բաղդասարյանը վերադառնում է հայրենիք, իսկ 1941 թ. նա Հայաստանի պետական ֆիլհարմոնիայի մենակատար դարձավ: Հայրենական մեծ պատերազմի տարիներին հանդես է եկել 89-րդ հայկական Թամանյան դիվիզիայի մարտիկների խրամատներում։
Արտիստուհու հեղինակած ամենասիրված երգերից էր Արցախցի կնոջը խորհրդանշող` «Նախշուն բաջին»:
Բեմական կյանքի 50 տարիների ընթացքում կատարել է աշխարհի մոտ 70 ազգերի տասնյակ երգեր ու պարեր։
Արև Բաղդասարյանը մահացել է Երևանում, 1994 թ. փետրվարի 17-ին։ Թաղվել է «Նախշուն բաջու» տարազով:
