Ջուլֆայի 16-րդ դարի հսկայական և հարուստ զարդանախշերով հուշաքարերը դարեր շարունակ պահպանվել են տարածաշրջանում՝ Արաքսի ափերին և պահպանել են հայկական շունչն ու ոգին։ Այս մասին գրում է Los Angeles Times-ը՝ նշելով, որ երկրաշարժերը, պատերազմներն ու վանդալիզմը նոսրացրել են նրանց շարքերը, բայց 20-րդ դարի կեսերին հազարավոր խաչքարեր դեռևս կանգուն էին։
Աղբյուրը նշում է, որ այսօր արդեն Ջուլֆայում ոչ մի խաչքար չկա։ ՅՈւՆԵՍԿՕ-ն 2000 թվականին հայտարարել էր խաչքարների պահպանության մասին, սակայն Hyperallergic մշակութային ամսագրի այս տարվա հրապարակումները ցույց են տալիս, որ հուշարձանները թաքուն և պարբերաբար ոչնչացվել են՝ Նախիջևանում հայկական մշակութային ժառանգության ոչնչացման՝ Ադրբեջանի վարած քաղաքականության շրջանակներում։
Հոդվածում նշվում է, որ ավերածությունների մասշտաբները հսկայական ու ապշեցուցիչ են․ ոչնչացվել են 89 միջնադարյան եկեղեցիներ, 5840 խաչքար և 22 000 տապանաքար։ Հոդվածի համահեղինակ 33-ամյա Սիմոն Մաղաքյանը 1997-2006 թվականներին Ադրբեջանում եկեղեցիների և հուշարձանների ոչնչացումն անվանել է «XXI դարի մշակութային ցեղասպանություն»։
2003 և 2009 թվականներին արված արբանյակային լուսանկարները վկայում են Ջուլֆայում աշխարհի ամենամեծ միջնադարյան հայկական գերեզմանոցի ոչնչացման մասին։
Հոդվածագիրները նշում են, որ ի տարբերություն «Իսլամական պետության» և թալիբների, որոնք ոչնչացրել են պատմական ավերակներն ու հուշարձանները, ադրբեջանցի պաշտոնյաները հերքում են, որ այս տարածքներում հայկական գերեզմանոցներ ու եկեղեցիներ են եղել։
Հոդվածի համահեղինակ Սիմոն Մաղաքյանը նշում է, որ դա ավելի վատ է, քան այն ինչ անում էր «Իսլամական պետությունը։
